“waris bulle shah hussain jehe hashim kadar yara,
ghar ghar vich tenu adab bakhshiya shayera te fankara,
san santali(1947) vich hoya adrang tenu,
pher na hoi tu pabba bhaar ni !
punjabiye jubane ni rakane mere desh diye.

be-adabaan be-kadran ne kad kadar kise di payi,
apni maan nu nangiyan kar ke lag paye khan kamai,
puttan nu pada ke angrezi kaide asi,
teri chikha kari bethe haan tayar ni !
punjabiye jubane ni rakane mere desh diye.”

Haan dosto main gal kar reha haan apni maa boli punjabi di. Shayad ajj kal kuj lok ase vi ne jo punjabi nu apni maa boli kehan to parhez karde ne. Socho eho jeha banda ki waqar rakhda hai jo duniya sahmne apni maa nu pechanan to inkar kar deve. Apa bahut wari ehna galan da vichar karke chad dine haan, us vichar nu agge nahi wadonde. Dosto es blog da mantav ehi hai ki apa apni punjabi nu ucha chakan te esdi be-adabi nu rokan layi sare punjabi te non-punjabi bharawa nu jagruk kariye.

Gal karde haan ohna punjabi loka di jehre ajj kal apne bacheya nu punjabi bolan to rokde ne. Ohna da sochna hai ki punjabi bolan naal ohna da “standard down” ho janda hai. Punjabi ohna de rah da ik roda(hurdle) hai jo ohna nu taraki karan to rokda hai. Ohna nu public thavan te punjabi boldeya sharam aundi hai. Socho us maa bare jis nu ohde apne bache sariyan sahme pechanan ton naa kar den. Us maa da dil tan chiro chir ho janda houu. Ehi haal ajj kal Punjabi da ho reha hai. Eh lok shayad eh bhul gaye han ki apniya jada(roots) ton door reh ke butta(plant) suk janda hai. Apne sabyachar(culture) to door reh ke eh lok jada peedeeya(generations) taraki nahi kar sakde.

Dosto main eh ni kehnda ki sanu doosriya bhashavan(languages) sikhniya ni chahidiyan. Sagon taraki karan layi sanu apne ass pass de culture bare pata hona vi bahut jaroori hai. Par eh sab karde apni maa boli to munh nahi modna chahida. Nahi tan dosto kade ajeha sama vi ayega jado asi na edhar de te na odhar de rahan ge.

Dosto punjabi sirf ajj kal de remix ate hip hop punjabi ganiya vich hi seemat nahi hai. Esda asli roop samajan layi sanu esda sahit(literature) padna bahut jaroori hai. Kise vi koum ate sabyachar(culture) di taraki vich usde sahitkar(writers) bahut wada hisa paunde ne. Par dosto eh soch ke dekho ki tusi pichle kuj samhe vich kina ku punjabi sahit padya hai. Tusi kine ku change punjabi sahitkara nu jande ho? Eh gal dhoongayi naal sochan wali hai. Khas karke appa pade likhe punjabi! Appa kade apne doosre punjabi dostan nu punjabi kitaab padan layi prerit(inspire) nahi karde. Ethon tak ki appa nu bahutiyan punjabi kitaaba di jankari vi nahi hundi. Dosto es vich dosh apna vi hai te apne pratinidhiya(leaders) da vi hai. Sarkar walo vi koi khas koshish nahi kiti jandi loka nu punjabi sahit bare jagruk karan di. Par dosto appa apne walon tan eh koshish shuru kar sakde haan. Tan agli wari apne dost nu koi english novel di jagah koi wadia punjabi kitaab padan layi prerit(inspire) karna.

Dosto es blog da mantav kise doosri bhasha(language) di burayi karna nahi hai. Balki apni maa boli punjabi nu ucha chakna hai. Aoo sare ralke es nek kam vich apna hisa payiye. Apne vichar ate wadia wadia rachnava(writings) es blog te sanje kariye. Dosto koshish eh rahe ki apne vichar dharmik ate rajnitik taur te kise de virood na hove. Aoo sare UNESCO di punjabi de 50 sala vich khatam hon di report nu jhutheya kariye.

Punjabiat Zindabaad !! Rab kare ki Punjabi hamesha chardi kala vich rehe !