Sent by one of my friend. An amazing poem by Surjit Patar saab.
ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਮੇਰੀ ਲਿਖੀ ਕਵਿਤਾ ਸਮਝ ਨਾ ਆਈ
ਭਾਵੇਂ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਚ ਲਿਖੀ ਹੋਈ ਸੀ
ਓਹ ਤਾਂ ਬਸ ਏਨਾ ਸਮਝੀ
ਪੁੱਤ ਦੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਦੁਖ ਹੈ ਕੋਈ
ਪਰ ਇਸਦਾ ਦੁਖ ਮੇਰੇ ਹੁੰਦਿਆਂ
ਆਇਆ ਕਿਥੋਂ ?
ਨੀਝ ਲਾ ਕੇ ਦੇਖੀ
ਮੇਰੀ ਅਨਪੜ ਮਾਂ ਨੇ ਮੇਰੀ ਕਵਿਤਾ
ਦੇਖੋ ਲੋਕੋ
ਕੁਖੋਂ ਜਾਏ
ਮਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ
ਦੁਖ ਕਾਗਤਾਂ ਨੂੰ ਦਸਦੇ ਨੇ
ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਨੇ ਕਾਗਜ਼ ਚੁਕ ਸੀਨੇ ਨੂੰ ਲਾਇਆ
ਖਬਰੇ ਇੱਦਾਂ ਹੀ
ਕੁਝ ਮੇਰੇ ਨੇੜੇ ਹੋਵੇ
ਮੇਰਾ ਜਾਇਆ…
meri maan nu meri likhi kavita samjh na aai
bhawein meri maan-boli ch likhi hoi c
oh tan bas enna samjhi
putt di rooh nu dukh hai koi
par isda dukh mere hundian
aya kitho ?
neejh la ke dekhi
meri anparh maan ne meri kavita
dekho loko
kukho jaaye
maan nu chad ke
dukh kaagtan ni dasde ne
(neejh – close look)
meri maan ne kagaz chuk ke sine nu laya
khabre eddan hi
kujh mere nede hove
mera jaaya…
February 21, 2010 at 12:48 pm
Wah! Too good , really really good! Maa maa hi hundi aa, chahe kuch v na samjhe par apne putt di peed samajhan layi kise education di lod ni maa nu. Awesome!
February 21, 2010 at 12:49 pm
awesome! and thanks for keeping the English version too 🙂
February 21, 2010 at 8:24 pm
good one
February 22, 2010 at 2:17 pm
Wah ji wah!! mann bhar aaya teri kevita pad k…
February 23, 2010 at 7:15 am
Its just amazing I lov ethe poems by Sukwinder Amrit.She is just ………grt.
February 23, 2010 at 8:39 pm
Thanks everyone 🙂
March 3, 2010 at 6:42 pm
That is a marvellous poem. I have loved it ever since the day I know of it. What is more brilliant is that the first time I heard this poem was when Surjit Patar himself recited it. That feeling of its being recited was simply unparalleled. Though each word is meaningful, the line:
“ਪਰ ਇਸਦਾ ਦੁਖ ਮੇਰੇ ਹੁੰਦਿਆਂ
ਆਇਆ ਕਿਥੋਂ ?”
sums up the essence of a mother’s love. Thanks for sharing it here.
May 2, 2010 at 7:20 pm
@Amrit
True. When the writer himself recites it, its bound to create a brilliance.
February 27, 2011 at 7:21 pm
wow … just amazing …